Niedziela 27 kwietnia. O godz. 2.30 rano wyruszamy do Watykanu. Specjalne pozwolenie na przejazd sprawia, że bez przeszkód dojeżdżamy do granic Watykanu. Kierujemy się w stronę Via Di Porta Angelika i tam ustawiamy się cała grupą, czekając na otwarcie bramy. Noc ciepła, napływają nowe grupy pielgrzymów. Ktoś zaintonował ,,Barkę”, inna grupa pieśni maryjne, śpiewamy też pieśni wielkanocne, odmawiamy różaniec. Czas upływa radośnie. Nasze modlitwy płyną do samego nieba.
O godz.5.30 zostają otwarte bramy. Jesteśmy jedną z pierwszych grup wchodzących na Plac św. Piotra. Zaczyna świtać. Zajmujemy miejsca w sektorze. Wszyscy szczęśliwi, twarze roześmiane. Przed nami grupa młodzieży z Włoch z ogromnym transparentem z podobiznami dwóch kanonizowanych papieży. Cały czas śpiewają radosne pieśni, dołączają do nich inni pielgrzymi i wspólny śpiew rozbrzmiewa nad Placem św. Piotra. Przed msza św. kanonizacyjną odmawiamy Koronkę do Miłosierdzia Bożego, jest ona przeplatana fragmentami homilii Jana Pawła II z kanonizacji św. Faustyny. Godzina 10.00 – rozpoczyna się Msza św. kanonizacyjna, która przejdzie do historii Kościoła. Papież Franciszek ogłosił świętymi dwóch papieży naszych czasów – Jana Pawła II i Jana XXIII. W odprawianej Eucharystii uczestniczy też dwóch żyjących papieży – papież Franciszek, który dokonał kanonizacji oraz emerytowany papież Benedykt XVI.
Ojciec Święty Franciszek w wygłoszonej formule kanonizacyjnej powiedział: ,,… błogosławieni Jan Paweł II i Jan XXIII są świętym i wpisujemy ich do katalogu świętych, polecając, aby odbierali oni cześć jako święci w całym Kościele”. Po tych słowach rozległy się brawa wiernych. Na ołtarz wniesiono relikwie obydwu świętych. W homilii papież Franciszek przypomniał, że dziełem pontyfikatu Jana XXIII był Sobór Watykański II i nazwał go papieżem posłuszeństwa Duchowi Świętemu. Jana Pawła II nazwał papieżem rodziny, podkreślając, że on sam chciał być tak zapamiętany. 
Po zakończonej Eucharystii Ojciec Święty Franciszek przejechał wśród wiernych zgromadzonych na Placu św. Piotra. Większość pielgrzymów przybyłych na uroczystość to Polacy, przeważają biało-czerwone flagi i transparenty. Po kanonizacji szczęśliwi i zmęczeni wracamy na miejsce zbiorki. Jednocześnie zaczęło nam towarzyszyć poczucie smutku z faktu, że nie będzie już tak wielkich mobilizacji Polaków związanych z osobą św. Jana Pawła II, która nas zjednoczy we wspólnym pielgrzymowaniu do Jego grobu.
Poniedziałek. Ponownie gromadzimy się na Placu św. Piotra na Mszy św. dziękczynnej za kanonizację Papieża – Polaka. Uczestniczy w niej tysiące pielgrzymów z Polski i grupy polonijne z całego świata. W słowie wstępnym kard. Stanisław Dziwisz dziękuje w imieniu Polaków za kanonizację papieżowi Franciszkowi, a także jego poprzednikowi Benedyktowi XVI oraz władzom Rzymu za przyjęcie wielkiej liczby pielgrzymów z Polski.
Mszy św. dziękczynnej przewodniczy kard. Angelo Comasti. W wygłoszonej homilii przedstawił on św. Jana Pawła II jako obrońcę rodziny, życia i pokoju. Kazanie zakończył słowami: „Święty Janie Pawle II, módl się za nas, byśmy skupieni wokół papieża Franciszka stworzyli jedno serce i jedną duszę, aby dzisiejszy świat uwierzył.” Ta Msza św. ma wiele akcentów polskich, jest ukoronowaniem kanonizacji, kończy ją wspólne odśpiewanie pieśni „Barka”. Wiernym płyną łzy radości i wzruszenia.
Wieczorem w ogrodach kościoła Chiesa Nuova – spotkanie Przyjaciół Fundacji Jana Pawła II z całego świata. Jest grupa z Indonezji, są koła z USA i z Europy. Jego gospodarzem i organizatorem jest administrator Fundacji JPII – ojciec Krzysztof Wieliczko. Wśród dostojnych gości jest Prymas Polski, abp Józef Kowalczyk, przewodniczący Rady Administracyjnej Fundacji – kard. Stanisław Ryłko oraz kard. Stanisław Dziwisz, który 27 kwietnia obchodził 75. urodziny.
Płyną życzenia, podziękowania za prace na rzecz Fundacji i tradycyjne „Sto lat”. Po części oficjalnej towarzyskie spotkanie przyjaciół. W gronie gości jest też pan – Władysław Zachariasiewicz (102 lata), który jako pierwszy zakładał w USA koła i towarzystwa Fundacji i zbierał fundusze na Dom Polski. Dzielimy się radością z wyniesienia do chwały świętości naszego założyciela – Jana Pawła II.
Przed nami nowe wezwania i dalsza praca na rzecz Fundacji, abyśmy potrafili wykorzystać ten dar, jakim dla Kościoła, świata i każdego z nas był pontyfikat św. Jana Pawła II, przekazać go następnym pokoleniom oraz z taką samą pasją i miłością jak On głosili Chrystusa we współczesnym świecie.
Szczęśliwi i uduchowieni kończymy naszą pielgrzymkę, głęboko wierząc, że św. Jan Paweł II i św. Jan XXIII patrzą na nas z Nieba i błogosławią nam.
Zofia Twarowska
