MSZA ŚW. w 7-mą ROCZNICĘ ODEJŚCIA BŁ. JANA PAWŁA II DO DOMU OJCA – 31 III 2012r.
Ojciec Święty Jan Paweł II odszedł od nas 2 kwietnia 2005 roku. W tym też dniu narodził się dla chwały Niebios, a 1 maja 2011 roku został ogłoszony błogosławionym.
W 7. rocznicę Jego śmierci przyjaciele i dobroczyńcy Fundacji Jana Pawła II zgromadzili się na uroczystej Mszy świętej w kościele św.św. Cyryla i Metodego na Greenpoincie. Eucharystię sprawował proboszcz parafii ks. Tadeusz Maciejewski, ktόry bardzo ciepło i serdecznie powitał całą nowojorską Fundację. Liturgia ubogacona była śpiewem grupy wokalno-muzycznej z Polski. Pieśni wielkopostne przeplatane były utworami maryjnymi, nie zabrakło rόwnież pieśni oazowej pt.,,Barka”, spontanicznie wykonanej przez wiernych.
Po Mszy św. przeszliśmy do dolnego kościoła, aby uczestniczyć w ,,Wieczorze refleksji i modlitwy z błogosławionym Janem Pawłem II’’, ktόry przygotowali uczniowie dwόch szkόł polonijnych. Młodzież z klasy 7 i 12-tej ze Szkoły Polskiej przy parafii świętych Cyryla i Metodego zaprezentowała program ,,Jan Paweł II – Masyw modlitwy’’ oparty na tekstach papieża o roli modlitwy w życiu każdego chrześcijanina oraz na wspomnieniach ks. abp. M. Mokrzyckiego (drugiego sekretarza JPII) z książki pt. „Najbardziej lubił wtorki”.
Dowiedzieliśmy się z tego programu, jak wiele czasu Ojciec Św. poświęcał na modlitwę każdego dnia. Jak codziennie modlił się w kaplicy w intencjach indywidualnych osόb, ktόre pisały prośby o to, ale też obejmował modlitwą cały świat. Sam mόwił, że pielgrzymuje myślą i sercem poprzez konkretne kraje, republiki, prowincje na całym globie. On to wszystko miał w pamięci. Modlił się w drodze na audiencje, w czasie wakacji w Castel Gandolfo, w czasie pielgrzymek i lotόw samolotem. Z rόżańcem nie rozstawał się nigdy.
To był właśnie ten ,,MASYW MODLITWY’’, jak to określił Jego drugi sekretarz.
Wszystkim, a szczegόlnie młodzieży i dzieciom, polecał modlitwę do Ducha Świętego, ktόrej nauczył Go jego własny ojciec Karol Wojtyła senior, gdy był jeszcze ministrantem. Tekst tej modlitwy oraz wykorzystane tego wieczoru wiersze i religijne piosenki otrzymaliśmy wszyscy w małej książeczce przygotowanej przez dwie nauczycielki: p. G. Grabowską-Rojek i p. E. Serdak.
Młodzież z Polskiej Szkoły Dokształcającej im. H. Sienkiewicza uświetniła to nasze spotkanie piosenkami nawiązującymi do pontyfikatu Papieża Polaka. Dzieci wykonały piosenki: ,,Barka’’, ,,Moje miasto Wadowice’’ i „Zapada zmrok”. Był też piękny utwόr pt.,,Zdumienie’’ zainspirowany poezją Jana Pawła II oraz biograficzna pieśń ,,Polski teolog Karol Wojtyła’’ przypominająca nam koleje życia Ojca św. Nasze spotkanie zakończyliśmy wspόlnie zaśpiewaną pieśnią maryjną ,,Zapada zmrok’’.
Ten wzruszający program uzupełniała prezentacja multimedialna złożona ze zdjęć i nagrań z pielgrzymek i audiencji Ojca Św., ktόre pozwoliły nam jeszcze raz przeżyć chwile tego Wielkiego Pontyfikatu. Prawdziwie był to wieczόr „z” Janem Pawłem II, a nie tylko wieczόr „o Nim”, trudno więc było nam się wszystkim rozstać.
Prezes nowojorskiej Fundacji p. Mieczysław Pająk podziękował ks. proboszczowi T. Maciejewskiemu i pani dyrektor szkoły D. Andrace za gościnę, a pani dyrektor Szkoły im. H. Sienkiewicza pani Annie Kubickiej za przywiezienie swoich uczniόw aż z dolnego Brooklynu.
Najserdeczniej zaś podziękował samej młodzieży z obu szkόł oraz sześcioletniej Poli Kandybowicz, a także ich nauczycielom za piękny i wzruszający występ. Gościom i przyjaciołom Fundacji należą się też podziękowania za przybycie, za modlitwę i upamiętnienie tej rocznicy.
Na zakończenie wieczoru dyrektor Dorota Andraka wręczyła na ręce naszego prezesa Dyplom Przyjaciela Szkoły dla nowojorskiej Fundacji z podziękowaniem za wspόłpracę. Ponieważ to spotkanie miało miejsce w sobotę przed Niedzielą Palmową otrzymaliśmy też w darze piękną kurpiowską palmę wykonaną przez samych uczniόw.
Spotkanie zakończyło się poczęstunkiem, ktόry przygotowała przyparafialna szkoła polska. Były świąteczne baby, jajeczka, kiełbasa i sałatki, a całość uzupełniała wielkanocna dekoracja.
Serdeczne Bόg zapłać wszystkim za udział w tym rocznicowym wydarzeniu i za stworzenie prawdziwie rodzinnej i chrześcijańskiej atmosfery.
Zofia Twarowska, Elżbieta Serdak
